|
Ostatniej nocy śniłam dość dziwny sen. Była zima. Przechodziłam z moją starszą siostrą przez las, który w rzeczywistości znajduje się nieopodal naszego rodzinnego domu. We śnie las był jednak o wiele większy i stanowił drogę do jeziora. Pamiętam, że chciałyśmy złowić trochę ryb na obiad, bo nie miałyśmy dość pieniędzy, by zrobić zakupy. Doszłyśmy do ogromnego, zamarzniętego jeziora z betonowym pomostem. Przechadzałyśmy się po owym pomoście w towarzystwie młodego mężczyzny i jego matki. Odnalazłyśmy schodki, które stanowiły zejście z pomostu do jeziora. W wodzie po pas stały kobiety, niektóre trzymały na rękach dzieci i łowiły ryby gołymi rękoma. Siostra strasznie chciała również zejść do wody i łowić. Zabroniłam jej i nakazałam jej przykucnąć na stopniach schodów, przytrzymałam ją w pasie, tak by nie osunęła się do wody i była bezpieczna, zaparłam się nogą o betonowy murek na pomoście, ona w tym czasie zaczęła łapać ryby, które praktycznie same wpadały jej w ręce. Przekazywała je mi, a ja odkładałam je na pomost. Każda z ryb była zamarznięta, pokryta lodem jednak ich ogony ciągle się ruszały. Nagle jedna z kobiet stojących w wodzie zaczęła wykrzykiwać, że upuściła dziecko. Przeczesywała rękoma gęstą, lodowatą wodę w poszukiwaniu malucha, odsuwała fragmenty kry, mówiła, że widzi dziecko pod wodą a za chwilę traci je z oczu. Nikt nie udzielił jej pomocy. Kiedy siostra złowiła trzecią rybę, kobieta oznajmiła, że dziecko już nie żyje, jednak ciała nie odnalazła. Objęłam siostrę w pasie, zabrałam ryby i z obcym mężczyzną i jego matką ruszyliśmy lasem w drogę powrotną do domu. W tym momencie zadzwonił mój budzik. Ten sen, choć nie wydaje się straszny, mnie nieco przeraził. Będę wdzięczna za interpretację  |
|
|
|
